La Faba- tricastela, zondag 18 mei, 24 km
Door: Arjan
Blijf op de hoogte en volg Arjan
18 Mei 2014 | Spanje, Tríacastela
La Faba- tricastela, zondag 18 mei, 24 km
Gisteravond zaten we met een grote groep buiten naast het kerkje nog een wijntje te drinken. We hoorden uit het kerkje gezang komen. Met een paar het kerkje betreden. Binnen was een vrouw in haar eentje godsliederen in het Spaans en Engels aan het zingen. Het gezang vulde de hele ruimte en het bezorgde kippenvel. Heb wel een stukje opgenomen. Half 10 riep het kussen me.
Vanmorgen 6 uur uit de veren, vrije gift voor het ontbijt en 7 uur aan de klim begonnen. Inderdaad geen 'lullig' bergje. Na de eerste stijfheid te hebben weggelopen liep het lekker. Nog net kunnen praten met medestrijders, echter iedereen was even met zichzelf bezig. Het peloton rukte uiteen en ik was blij de goede tred te hebben gevonden en kon in 1 keer naar boven. Boven wachtte de verrassing, een wonderschoon klein dorpje O cebriero. Alsof ze een klein stukje authentiek Ierland hebben nagebouwd in de 18 e eeuw. Filmpje gemaakt, cafe americano besteld in een herberg en weer verder. De hele dag ging op en neer langs bergwanden. Vandaag veel bos en bergen gezien, mooi heel mooi.
Ik liep samen met mijn loopvriend Eddie. Het klikt goed tussen ons en ik bewonder hem om wie hij is, de keuzes die hij gemaakt heeft en zijn manier van leven in België.
Na een paar stops en vele camino vrienden te hebben gezien en te hebben aangemoedigd is het wel merkbaar dat er steeds meer ' uitvallers' zijn. De zware etappes beginnen zijn tol te eisen. 6 grote blaren op de voeten, maagklachten, ontstekingen, etc zijn geen uitzondering meer. Ik hoop dat het mij bespaard zal blijven.
Blij dat we in tricastela aangekomen waren konden we terecht in 4 herbergen. We kozen een privé herberg uit. 9 euro ipv de vijf die ik elke dag betaald heb. Who cares.
Weer inchequen, douchen en buiten genieten met een welverdiende san miquel.
Op het terras zat ook een man uit de USA ( geboren in Vietnam) ik heb een geanimeerd gesprek gehad over de camino en wat het met je doet. Leven en genieten in het moment, status, consumptiemaatschappij etc. Hij had een zeer interessante levensbeschouwing. Hij vroeg of hij zijn eigen gedicht mocht voorlezen over de Camino. Elk woord was raak, alles zat erin.
Als ik hem nog zie vraag ik hem het gedicht te mailen.
Nu zit ik op een terrasje van een andere herberg even te tikken en te kijken naar het uitzicht. Puurheid en eenvoud, daar sluit ik graag mee af
( oh ja, en mijn sigaren zijn op, ach...who cares)
Gisteravond zaten we met een grote groep buiten naast het kerkje nog een wijntje te drinken. We hoorden uit het kerkje gezang komen. Met een paar het kerkje betreden. Binnen was een vrouw in haar eentje godsliederen in het Spaans en Engels aan het zingen. Het gezang vulde de hele ruimte en het bezorgde kippenvel. Heb wel een stukje opgenomen. Half 10 riep het kussen me.
Vanmorgen 6 uur uit de veren, vrije gift voor het ontbijt en 7 uur aan de klim begonnen. Inderdaad geen 'lullig' bergje. Na de eerste stijfheid te hebben weggelopen liep het lekker. Nog net kunnen praten met medestrijders, echter iedereen was even met zichzelf bezig. Het peloton rukte uiteen en ik was blij de goede tred te hebben gevonden en kon in 1 keer naar boven. Boven wachtte de verrassing, een wonderschoon klein dorpje O cebriero. Alsof ze een klein stukje authentiek Ierland hebben nagebouwd in de 18 e eeuw. Filmpje gemaakt, cafe americano besteld in een herberg en weer verder. De hele dag ging op en neer langs bergwanden. Vandaag veel bos en bergen gezien, mooi heel mooi.
Ik liep samen met mijn loopvriend Eddie. Het klikt goed tussen ons en ik bewonder hem om wie hij is, de keuzes die hij gemaakt heeft en zijn manier van leven in België.
Na een paar stops en vele camino vrienden te hebben gezien en te hebben aangemoedigd is het wel merkbaar dat er steeds meer ' uitvallers' zijn. De zware etappes beginnen zijn tol te eisen. 6 grote blaren op de voeten, maagklachten, ontstekingen, etc zijn geen uitzondering meer. Ik hoop dat het mij bespaard zal blijven.
Blij dat we in tricastela aangekomen waren konden we terecht in 4 herbergen. We kozen een privé herberg uit. 9 euro ipv de vijf die ik elke dag betaald heb. Who cares.
Weer inchequen, douchen en buiten genieten met een welverdiende san miquel.
Op het terras zat ook een man uit de USA ( geboren in Vietnam) ik heb een geanimeerd gesprek gehad over de camino en wat het met je doet. Leven en genieten in het moment, status, consumptiemaatschappij etc. Hij had een zeer interessante levensbeschouwing. Hij vroeg of hij zijn eigen gedicht mocht voorlezen over de Camino. Elk woord was raak, alles zat erin.
Als ik hem nog zie vraag ik hem het gedicht te mailen.
Nu zit ik op een terrasje van een andere herberg even te tikken en te kijken naar het uitzicht. Puurheid en eenvoud, daar sluit ik graag mee af
( oh ja, en mijn sigaren zijn op, ach...who cares)
-
18 Mei 2014 - 20:14
Ad Sanders :
Klinkt als een mooie ervaring!
groeten van Ad
-
18 Mei 2014 - 21:49
Kitty:
Fantastisch om te lezen wat je meemaakt. Ben heel erg benieuwd naar het gedicht dus hopelijk kom je de belg tegen en kun je vragen of hij het mailt. Lijkt me heel bijzonder om zo'n tocht te maken. Succes en ik volg je. kus Kit -
18 Mei 2014 - 21:50
Kitty:
Ik bedoel die Amerikaan ipv de Belg. -
19 Mei 2014 - 09:29
Sonja:
Knap staaltje verslag in hoe het mooie leven straalt in al haar eenvoud. We denken aan je en zijn benieuwd naar je.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
